Totaal verstuurd:  419512 brieven!
Kijk hier voor de laatste update

Ook nu is de actie Write for Rights ondanks corona doorgegaan, zij het in wat andere vorm. Er waren door Amnesty Amsterdam speciale schrijfpakketten samengesteld, die de mogelijkheid bood om thuis brieven te schrijven. Dit werd door heel veel mensen gedaan, in Zevenaar, Westervoort, Duiven, Giesbeek, Lathum en Didam. In het gemeentehuis en in de bibliotheek van Zevenaar zijn ook brieven geschreven, o.a. door burgemeesters.
Verreweg de meeste brieven zijn handgeschreven.
Doordat de mogelijkheid geboden werd de brieven thuis te schrijven en daardoor er veel tijd was, leverde het een veel groter aantal brieven op dan voorgaande jaren, waar we erg blij mee zijn, Ook zijn ruim 400 kaarten ter bemoediging gestuurd naar de mensen waarvoor geschreven werd.

10 december  Dag van de rechten van de mens   Voor wie werd geschreven in 2020?

Klik hier om het interview te beluisteren, dat onze voorzitter Pim Schaafsma gegeven heeft voor de plaatselijke radiozender Favoriet FM.

    Khaled Drareni   (Algerije)      

Tot aan de coronacrisis ging de vreedzame protestbeweging Hirak in Algerije iedere week de straat op. Ze demonstreerden voor een nieuwe grondwet, tegen corruptie en voor het aftreden van de president. Journalist Khaled Drareni deed verslag van het harde politieoptreden tegen de demonstranten. Dat beviel de autoriteiten niet. Hij werd beschuldigd van het ‘aanzetten tot een ongewapende bijeenkomst’ en kreeg daarvoor 2 jaar gevangenisstraf.

25 maart 2021: Khaled Drareni is voorlopig vrij en er komt een nieuwe rechtszaak.

   Idris Khattak (Pakistan)           

In Pakistan ontvoeren de autoriteiten geregeld mensenrechtenverdedigers. Zo leggen ze hun het zwijgen op. Idris Khattak deed onderzoek naar deze gedwongen verdwijningen. In 2019 verdween hij zélf. Uiteindelijk gaven de autoriteiten toe dat ze hem gevangenhouden. Maar ze zeggen nog steeds niet waar hij precies zit. Zijn familie vreest dat Idris wordt beschuldigd van spionage. Daarvoor kan hij een gevangenisstraf van 14 jaar krijgen, of zelfs de doodstraf.

  De El Hiblu 3 (Malta)      

Drie tieners ontvluchtten het geweld en marteling in de vluchtelingencentra in Libië. Met honderd anderen stapten ze aan boord van een rubberbootje richting Europa. Ze werden opgepikt door de olietanker El Hiblu 1, die dreigde hen naar Libië terug te brengen. De tieners – de El Hiblu 3 – zorgden dat iedereen aan boord kalm bleef en overtuigden de kapitein om naar Malta te varen. Daar werden ze gearresteerd, omdat ze de tanker met geweld zouden hebben gekaapt. Ze kunnen een levenslange gevangenisstraf krijgen.

   Melike Balkan en Özgür Gür (Turkije)      

Biologiestudenten Melike Balkan en Özgür Gür sloten zich aan bij een solidariteitsgroep voor lhbti’ers van de universiteit van Ankara. De groep organiseerde een Pride sit-in op de campus, omdat de universiteit de jaarlijkse Pride-mars verbood. De universiteit schakelde de politie in. De agenten gebruikten buitensporig veel geweld tegen de vreedzame demonstranten en verrichtten arrestaties. Melike en Özgür en 18 anderen kunnen 3 jaar celstraf krijgen.

   Gustavo Gatica (Chili)      

In 2019 ging psychologiestudent Gustavo Gatica de straat op, samen met honderdduizenden andere Chilenen. Ze protesteerden tegen een aangekondigde verhoging van de prijs voor het openbaar vervoer en tegen de ongelijkheid in het land. De politie trad hard op en schoot met rubberkogels op de demonstranten. Een regen van kogels trof Gustavo in zijn gezicht. Hij raakte blind aan beide ogen. De politie ontkende dat ze er iets mee te maken hadden.

    Popi Qwabe en Bongeka Phungula (Zuid-Afrika)

Popi Qwabe en Bongeka Phungula namen een taxi om samen wat te gaan drinken. Ze werden doodgeschoten en waarschijnlijk ook verkracht. Volgens hun families heeft de politie de moorden niet goed onderzocht. Twee taxichauffeurs werden gearresteerd. Ze waren in het bezit van een telefoon en een lippenstift van de vrouwen. Ze zeiden dat ze die in hun taxi hadden gevonden. Maar de politie liet de mannen vrij ‘wegens gebrek aan bewijs’.

   Nassima al-Sada (Saudi-Arabië)

Nassima al-Sada uitte kritiek op de autoriteiten vanwege de discriminatie van vrouwen. Ze voerde onder meer actie voor het recht van vrouwen om te mogen autorijden. Precies een week nadat het rijverbod voor vrouwen was opgeheven, werd ze gearresteerd. In de gevangenis werd ze mishandeld en een jaar lang volledig geïsoleerd opgesloten. Nassima mag geen bezoek ontvangen, ook niet van haar advocaat.
Nassima en haar zoon Moussa hebben aangegeven erg blij te zijn met de vele aandacht.

   Jani Silva (Colombia)

Jani Silva neemt het op voor het milieu en honderden boeren in het Amazonegebied. Haar organisatie verzet zich bijvoorbeeld tegen een oliemaatschappij die een licentie kreeg om er olie te winnen. Olielekken vervuilden het drinkwater en de grond waarvan de gemeenschap leeft, waardoor planten en waterdieren stierven. Jani ontvangt doodsbedreigingen van onbekenden en sinds de coronacrisis wordt ze niet meer beschermd door de overheid.

   Germain Rukuki (Burundi)

In Burundi worden mensen gemarteld. Germain Rukuki maakte gebruik van het recht om je mening te uiten en kwam daartegen in actie. Maar de overheid vond dat een organisatie waarmee hij samenwerkte ‘het imago van het land bezoedelde’. Germain werd schuldig bevonden aan een aantal schijnaanklachten, waaronder ‘rebellie’ en ‘het vormen van een bedreiging voor de staatsveiligheid’. Hij kreeg 32 jaar cel en heeft zijn zoontje van drie nog nooit gezien.

Juli 2021: Geweldig nieuws: in Burundi is de gevangenisstraf van de mensenrechtenverdediger Germain Rukiki teruggebracht van 32 jaar naar 1 jaar. Dat betekent dat hij waarschijnlijk binnenkort vrijkomt en eindelijk zijn jongste zoontje kan zien.

   Paing Phyo Min (Myanmar)

Paing Phyo Min is een studentenleider en lid van een poëziegroep. De groep werd gearresteerd na een humoristisch optreden. Ze waren verkleed als soldaten en maakten grappen over het leger. Ze zeiden dat het leger geen kritiek verdraagt, krampachtig aan de macht wil blijven en het land failliet laat gaan, terwijl de generaals zich verrijken. Paing Phyo Min werd veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf.

 Goed nieuws:  Op 17 april is Paing Phyo Min vrijgelaten!